Powiat borysowski dzieli się na 3 zarządy policyine (stany), 30 gmin wiejskich, 161 okręgów wiejskich. Miejsców zaludnionych liczy: 18 miasteczek, 52 sioł, 727 wsi, zaścianków, futorów, folwarków i t.p.

Mieszkańców 132 347. Z tego prawosławnych 93 927, wyznawców starego obrządku 2 100, katolików 21 496, ewangelików 41, izraelitów 14 646, mahometan 35.

Dekanat borysowski diecezji wileńskiej składa się z 11 parafii, wszystkie w powiecie t.n.: Borysów, Korzeń, Okołów, Chotajewicze, Dziedziłowicze, Łohojsk, Kiemieszowce, Chołopienicze, Ziembin, Berezyna, Dokszyce (dawniej 13; prócz wymienionych jeszcze: Hajna, Omniszewo). Wiernych liczy 20560. Wszystkie parafie katolickie w powiecie borysowskim należą do dekanatu t.n. Borysowska parafia liczy dusz 3635; kaplice w Lubatowszczyźnie i Łozianach.

Parafialny kościoł katolicki pod wezwaniem Wniebowzięcia NMB w Borysowie początkowo był zbudowany z drzewa przez starostą borysowskiego Adama Kazanowskiego w roku 1642. W roku 1806 za staraniem księdza prałata Onufrego Gzowskiego, ówczesnego proboszcza, zaczęto murować kościoł, który ukończono rokiem 1823.

Gdy w roku 1793 województwo mińskie przeszło za kordon, przy drugim rozbiorze Polski, ustanowione zostało namiestnictwo mińskie, z rozmaitych części byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego złożono. Namiestnictwo składało się z 13 powiatów, między innymi i borysowskiego. Jakkolwiek w roku 1796 namiestnictwo mińskie na mocy ukazów cesarza Pawła z dni 12 i 13 grudnia zamieniono na gubernią powiat borysowski od początku tej guberni stałe wchodzi w skład onej.