Powiat słucki
gubernia mińska
XIX wiek

Mapa administracyjna

Mapa powiatu słuckiego
  • Podział
  • Ludność
  • Religia
  • Historia

Podział

Pod względem administracyjnym powiat dzieli się na trzy okręgi policyjne (stany), z biurami w Starobinie, Klecku i Kopylu, oraz 23 gmin, z zarządami w Słucki, Carewie, Pohoście, Czaplicach, Wyźnie, Kijewiczach, Starobinie, Bystrzycy, Klecku, Siniawce, Kruhowiczach, Niedźwiedzicy, Lachowiczach, Hrycewiczach, Łani, Zaostrowiczu, Howieźnie, Teladowiczach, Hresku, Hrozowie, Pociejkach, Romanowie i Cimkowiczach. Gminy te obejmują 214 okręgów wiejskich (starostw) i 13537 osad włościańskich.

Urzędów konskrypcyjnych jest cztery, z biurami w Słucku, Kopylu, Nieświeżu i Lachowiczach.

Pod względem sądowym powiat dzieli się na 4 rewiry sądów pokoju: dwa w Słucku, w Klecku i w Nieświeżu, oraz trzy rewiry inkwirentów sądowych: w Słucku, Nieświeżu i Klecku.

W roku 1866 było w powiecie 928 miejsc zamieszkanych, mianowicie: miasto powiatowe, 1 miasto nadetatowe (Nieśwież), 11 miasteczek (Bobownia, Cimkowicze, Kleck, Kopyl, Lachowicze, Niedźwiedzica, Romanów, Siemieżewo, Siniawka, Starobin, Wyzna), 43 sioła, 5 słobod, 403 wsi i 464 folwarków, zaścianków i innych drobnych posiadłości.

Ludność

Podług ostatnich danych (1885 r.) było w powiecie 229 857 mieszkańców, w tej liczbie do 149 000 prawosławnych, około 26 500 katolików, do 550 protestantów, przeszło 830 mahometan i do 50 000 żydów.

W roku 1867 było w powiecie (bez miasta) 142 111 mieszkańców, w tej liczbie: 9 262 szlachty, 11 147 mieszczan, 9 695 włościan skarbowych, 111 068 włościan uwłaszczonych. Pod względem wyznania, oprócz prawosławnych, było wówczas: 27 974 katolików, 164 protestantów, 772 mahometan i 9 219 żydów.

Pod względem etnograficznym podług Lebedkina rdzeń narodowości stanowią Białorusini (do 61 000), dalej idą Litwini (do 21 000), Małorusini (da 19 500) i Polacy (około 16 000), w końcu idą Żydzi i Tatarzy.

Religia

Pod względem kościelnym powiat słucki posiada 60 parafii prawosławnych, podzielonych na 3 okręgi (błagoczynia). Znajduje się tu 6 cerkwi murowanych, 71 drewnianych, 2 kaplicy murowanych i 137 drewnianych. Parafie są: cztery w Słucku (św. Michała, Jerzego, Zmartwychwstania i Wniebowzięcia), w Iwaniu, Bastawcach, Pohoście, Deresinie, Brańczycach, Carewcach, Czaplicach, Małaszewiczach, Hrozowie, Hresku, Zabiełach, Czyżewiczach, Wyźnie, Zauszycach, Romanowie, Bielewiczach, Prusach, Bystrzycy, Lesznie, Nowosiołkach, Jodczycach, Pociejkach, Scepkowie, Cimkowiczach, Klecku, Nieświeżu, Sołtanowszczyźnie, Malewie, Blaczynie, Łani, Dunajczycach, Deniskowiczach, Hołodowiczach, Mokranach, Kiewiczach, Rożanie, Kopylu, Starobinie, Starczycach, Buczacinie, Siemieżewie, Ceprze, Moroczu, Łoktyszach, Podlesiu, Siniawce, Lachowiczach, Krutowiczach, Kunosie, Howieźnie, Teladowiczach, Hrycewiczach, Hołynce, Zubkach i Sawiczach.

Kościoł katolicki tworzy dekanat słucki i obejmuje 7 parafii: Słuck, Nieśwież, Kleck, Cimkowicze, Kopyl, Niedźwiedzica i Starczyce; dawniej były jeszcze parafie w Zamościu, Hrozowie, Bobowni i Lachowiczach. W ogóle w powiecie znajduje się 10 kościołów (4 murowane) i 29 kaplic katolickich; dalej 1 kościoł ewangeliski, 2 meczety, 8 synagog (1 murowana) i 17 domów modlitwy żydowskich (5 murowanych).

Historia

Od roku 1795 miasto powiatowe guberni mińskiej.

Marszałkami szlachty powiatu słuckiego od roku 1796 do roku 1858 byli: Bernowicz, Rejtan, Rdułtowski, Świeżyński, Niepokojczycki, Wojniłłowicz Anton i Tadeusz.

Na podstawie Sulimierski F. Słownik geograficzny Królewstwa Polskiego. T.10, 1889, s. 842-844